Bangkok and the begin of Myanmar
Blijf op de hoogte en volg Laura
30 Januari 2014 | Myanmar, Mandalay
BANGKOK
Jawel het was dan eindelijk zo ver om naar Azië te gaan en de winter achter ons te laten. Op naar de zon dus. De reis begon in Bangkok en natuurlijk kwamen we er 13 januari aan, de dag dat de protesten begonnen. We zaten in een hotel bij de kruising van het metrostation en de skyline zodat we geen problemen zouden krijgen dat we ergens vast zouden zitten.
De volgende morgen zaten we dan ook veel te vroeg in de metro naar de ambassade van Myanmar. And guess what, overstappen van metro op tram was in Sukumvit waar en heel groot protest was waar we midden in terecht kwamen en het leek meer op koninginnendag dan en protest. Overal zaten mensen te eten en waen er kraampjes. Er werd gratis eten en drinken uitgedeeld kwamen we later achter en alles was goed geregeld en de sfeer was in ieder geval nu nog heel gezellig. Toen we terugkwamen van de ambassade was het 10 keer zo druk en bleek dat Suthep Thuagsuban net het podium op kwam (leider van e protesten). Helaas verstonden we er niets van dus zijn we maar weer doorgelopen om in het hotel de zwemspullen te pakken en naar Lou en Tos te gaan die ook net die dag in Bangkok zaten en het was heel gezellig om even bij te kletsenen elkaar weer te zien na 2 maanden. (ik heb me nog nooit zo wit gevoeld aangezien die 2 donkerbuirn waren!).
De volgende dag in bangkok hebben we een beetje rondgelopen de visa opgehaald en mt enigsinds moeite af en toe wat gegten. (we vertrouwden het allemaal nog niet zo na afgelopen zomer maar we moeten er toch ooit aan beginnen)
MYANMAR
Wat een wereld van verschil tussen bangkok en Mandalay. Bangkok lijkt wel een vakantie met de chaos die hier heerst. De stad heeft weinig charme, veel toeristen en de locals zijn er niet veel vriendelijker door geworden. Het was een kleine teleurstelling na onze hoge verwachtingen van Myanmar en we besloten de volgende dag gelijk door te reizen naar Hsipah. We hoorde hier van een aantal reizigers veel goeie verhalen over. Het was een plek waar veel mensen komen om te hiken en je zit in een klein dorpje. We huurde 2 fietsen zodat we makkelijk naar alle kloosters en tempels konden fietsen (en dat zijn er nogal wat). De mensen waren hier super vriendelijk, af en toe moest je aan de kant als er weer een kar met ossen langskwam, motoren werden overal nog aangeslingerd en waar we ook liepen overal hoorde je het geluid van de scholen. De kinderen roepen hier alles telkens in koor op en door de grote hoeveelheid scholen hoorde je overal geluiden. Zelf werden we er iedere ochtend wakker van omdat er een school recht naast het hotel stond. En niet te vergeen de gigantische kou in de ochtend waar we niet echt op gerekend hadden. Dikke 2 truien aan en dan lekker buiten ontbijten.
In de ochtende kwamen er soms monniken of nonnen langs met bakjes om gld en eten op te halen en wat door de meeste hotels en locals ook gegeven werd. Het bleef wel een vreemd gezicht om monniken te zien autorijden of op brommers en bezig te zien met een smartphone. Natuurlijk zij gaan ook met hun tijd mee maar het blijft een raar gezicht.
In de middag kwamen we aan bij Ms Popcorns Garden waar ze de lekkerste fruitshakes maakten, fruitplatters en guacamole (poging tot maar was wel heel lekker). Hier zat je ook heerlijk buiten het stadje met een mooi uitzicht en heerlijk rustig.
Naast een dag fietsen zijn we ook een dag gaan wandelen. Het idee was om naar de Hot springs te gaan, die we nooit gehaald hebben, maar we hebben wel een mooie paar uur lange tocht tussen de rijstvelden door gemaakt met locals die ons telkens de weg wezen van je moet ongeveer die kant op (aangezien we niet over een weg liepen maar letterlijk tussendoor de rijstvelden). Wat nog een grotere grap was dat we in de avond bij een restaurantje zaten waar er bij stom toevl 2 bekende uit Utrecht zaten! Hoe bedoel je de wereld is klein! Zit je ergens midden in Myanmar kom je elkaar alsnog tegen.
Helaas kwam ook aan Hsipah een einde en moesten we onze sullen gaan pakken om de volgende ochtend vroeg de trein te pakken naar Mandalay en de treinrit was hilarisch. Als eerste moest je super vroeg op het station zijn voor tickets. Niet omdat de trein volzat maar die mannetjes telkens uitgebreid aan het overleggen waren over alles. De trein zelf kwam wonderbaarlijk op tijd en was natuurlijk ook heerlijk gammel. We zaten op houten bankjes tussen de locals en het verbaasd me nog steeds dat de trein op de rails is blijven staan zo hard schudde die. Binnen 10 minuten kwam alle baggage naar beneden en zag je iedereen druk bezig om zijn baggage vast te binden aan het baggage rek. De tocht zelf was prachter. Het uitzicht was fantastisch en ieder station kon je vanalles kopen van de mensen die naar de ramen kwamen. Maar het mooiste uitzicht was toch wel vanaf "de brug". De Gokteik Viaduct is gebouwd over een kloof en er ligt 1 rails op. Als je uit het raam kijkt dan kijk je zo weet ik niet hoe veel meter de diepte in en aangezien de brug zo smal is als de trein zelf heb je een prachtig uitzicht maar was iedereen met hoogtevrees er niet zo blij mee. Gelukkig reden we heel erg langzaam want as de trein net zo had geschut als ervoor dan weet ik niet hoe blij wij er mee zouden zijn geweest.
Eenmaal met een stel houten billenl in Mandalay aangekomen hebben we overnacht bij Yoi Yoi Guesthouse en het wordt gerund door een dame die MaMa heet en zo gedroeg ze zich ook. Ze was super lief en regelde echt alles voor ons (de volgende ochtend zouden we naar Bagan gaan per boot). En om de dag nog beter te laten worden kam ik er achter dat ik mijn laatste vak gehaald had dus dat hebben we die avond nog uitgebreid gevierd met redelijk wat biertjes. Heel gezellig dus!
De volgende ochten vroeg gingen we met de boot naar Bagan. Het was een paar uur lange tocht en we hebben heerlijk op het dek gezeten. Met zonsondergang kwamen we aan in Bagan en het is zeker de mooiste zonsondergang die we gezien hebbn tot nu toe. De zon ging onder achter de tempels die op een klif stonden en de lucht kreeg prachtige rode kleuren.
(de rest komt zo snel mogelijk als ik weer tijd heb om te schrijven!!)
Jawel het was dan eindelijk zo ver om naar Azië te gaan en de winter achter ons te laten. Op naar de zon dus. De reis begon in Bangkok en natuurlijk kwamen we er 13 januari aan, de dag dat de protesten begonnen. We zaten in een hotel bij de kruising van het metrostation en de skyline zodat we geen problemen zouden krijgen dat we ergens vast zouden zitten.
De volgende morgen zaten we dan ook veel te vroeg in de metro naar de ambassade van Myanmar. And guess what, overstappen van metro op tram was in Sukumvit waar en heel groot protest was waar we midden in terecht kwamen en het leek meer op koninginnendag dan en protest. Overal zaten mensen te eten en waen er kraampjes. Er werd gratis eten en drinken uitgedeeld kwamen we later achter en alles was goed geregeld en de sfeer was in ieder geval nu nog heel gezellig. Toen we terugkwamen van de ambassade was het 10 keer zo druk en bleek dat Suthep Thuagsuban net het podium op kwam (leider van e protesten). Helaas verstonden we er niets van dus zijn we maar weer doorgelopen om in het hotel de zwemspullen te pakken en naar Lou en Tos te gaan die ook net die dag in Bangkok zaten en het was heel gezellig om even bij te kletsenen elkaar weer te zien na 2 maanden. (ik heb me nog nooit zo wit gevoeld aangezien die 2 donkerbuirn waren!).
De volgende dag in bangkok hebben we een beetje rondgelopen de visa opgehaald en mt enigsinds moeite af en toe wat gegten. (we vertrouwden het allemaal nog niet zo na afgelopen zomer maar we moeten er toch ooit aan beginnen)
MYANMAR
Wat een wereld van verschil tussen bangkok en Mandalay. Bangkok lijkt wel een vakantie met de chaos die hier heerst. De stad heeft weinig charme, veel toeristen en de locals zijn er niet veel vriendelijker door geworden. Het was een kleine teleurstelling na onze hoge verwachtingen van Myanmar en we besloten de volgende dag gelijk door te reizen naar Hsipah. We hoorde hier van een aantal reizigers veel goeie verhalen over. Het was een plek waar veel mensen komen om te hiken en je zit in een klein dorpje. We huurde 2 fietsen zodat we makkelijk naar alle kloosters en tempels konden fietsen (en dat zijn er nogal wat). De mensen waren hier super vriendelijk, af en toe moest je aan de kant als er weer een kar met ossen langskwam, motoren werden overal nog aangeslingerd en waar we ook liepen overal hoorde je het geluid van de scholen. De kinderen roepen hier alles telkens in koor op en door de grote hoeveelheid scholen hoorde je overal geluiden. Zelf werden we er iedere ochtend wakker van omdat er een school recht naast het hotel stond. En niet te vergeen de gigantische kou in de ochtend waar we niet echt op gerekend hadden. Dikke 2 truien aan en dan lekker buiten ontbijten.
In de ochtende kwamen er soms monniken of nonnen langs met bakjes om gld en eten op te halen en wat door de meeste hotels en locals ook gegeven werd. Het bleef wel een vreemd gezicht om monniken te zien autorijden of op brommers en bezig te zien met een smartphone. Natuurlijk zij gaan ook met hun tijd mee maar het blijft een raar gezicht.
In de middag kwamen we aan bij Ms Popcorns Garden waar ze de lekkerste fruitshakes maakten, fruitplatters en guacamole (poging tot maar was wel heel lekker). Hier zat je ook heerlijk buiten het stadje met een mooi uitzicht en heerlijk rustig.
Naast een dag fietsen zijn we ook een dag gaan wandelen. Het idee was om naar de Hot springs te gaan, die we nooit gehaald hebben, maar we hebben wel een mooie paar uur lange tocht tussen de rijstvelden door gemaakt met locals die ons telkens de weg wezen van je moet ongeveer die kant op (aangezien we niet over een weg liepen maar letterlijk tussendoor de rijstvelden). Wat nog een grotere grap was dat we in de avond bij een restaurantje zaten waar er bij stom toevl 2 bekende uit Utrecht zaten! Hoe bedoel je de wereld is klein! Zit je ergens midden in Myanmar kom je elkaar alsnog tegen.
Helaas kwam ook aan Hsipah een einde en moesten we onze sullen gaan pakken om de volgende ochtend vroeg de trein te pakken naar Mandalay en de treinrit was hilarisch. Als eerste moest je super vroeg op het station zijn voor tickets. Niet omdat de trein volzat maar die mannetjes telkens uitgebreid aan het overleggen waren over alles. De trein zelf kwam wonderbaarlijk op tijd en was natuurlijk ook heerlijk gammel. We zaten op houten bankjes tussen de locals en het verbaasd me nog steeds dat de trein op de rails is blijven staan zo hard schudde die. Binnen 10 minuten kwam alle baggage naar beneden en zag je iedereen druk bezig om zijn baggage vast te binden aan het baggage rek. De tocht zelf was prachter. Het uitzicht was fantastisch en ieder station kon je vanalles kopen van de mensen die naar de ramen kwamen. Maar het mooiste uitzicht was toch wel vanaf "de brug". De Gokteik Viaduct is gebouwd over een kloof en er ligt 1 rails op. Als je uit het raam kijkt dan kijk je zo weet ik niet hoe veel meter de diepte in en aangezien de brug zo smal is als de trein zelf heb je een prachtig uitzicht maar was iedereen met hoogtevrees er niet zo blij mee. Gelukkig reden we heel erg langzaam want as de trein net zo had geschut als ervoor dan weet ik niet hoe blij wij er mee zouden zijn geweest.
Eenmaal met een stel houten billenl in Mandalay aangekomen hebben we overnacht bij Yoi Yoi Guesthouse en het wordt gerund door een dame die MaMa heet en zo gedroeg ze zich ook. Ze was super lief en regelde echt alles voor ons (de volgende ochtend zouden we naar Bagan gaan per boot). En om de dag nog beter te laten worden kam ik er achter dat ik mijn laatste vak gehaald had dus dat hebben we die avond nog uitgebreid gevierd met redelijk wat biertjes. Heel gezellig dus!
De volgende ochten vroeg gingen we met de boot naar Bagan. Het was een paar uur lange tocht en we hebben heerlijk op het dek gezeten. Met zonsondergang kwamen we aan in Bagan en het is zeker de mooiste zonsondergang die we gezien hebbn tot nu toe. De zon ging onder achter de tempels die op een klif stonden en de lucht kreeg prachtige rode kleuren.
(de rest komt zo snel mogelijk als ik weer tijd heb om te schrijven!!)
-
02 Februari 2014 - 10:49
Pa Piet:
Vind het helemaal super wat julie meemaken en zien. Wat het natuurlijk nog mooier maakt dat Lautje het vak gehaald heeft (weet alleen niet welke) Oké kids, geniet er van.
Jullie pa Piet -
02 Februari 2014 - 16:42
Tosca:
Leuk hoor lau, geniet ervan!
Xx -
02 Februari 2014 - 16:52
Alejandro Aftaaide:
Heeeyy lieve Dani en Laura!! Onzetend leuke foto's en wat en ervaring hoor!! Heel veel plezier en verder genieten van deze bijzondere culturen!! Dikke kus!!! Alejandra,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley